۰
هیچ محصولی در سبد خرید وجود ندارد.
شباهتها و تفاوتهای Joy-Con نینتندو سوییچ 1 و 2
کنترلرهای Joy-Con از ابتدای معرفی نینتندو سوییچ در سال ۲۰۱۷، به نماد خلاقیت و انعطاف نینتندو تبدیل شدند. طراحی جداشونده، قابلیت بازی دونفره و امکانات حرکتی پیشرفته باعث شد این کنترلرها در میان کاربران محبوب شوند. اما با ورود نینتندو سوییچ 2 در سال ۲۰۲۵، نینتندو نسخه جدیدی از جویکانها معرفی کرد که ظاهراً مشابه نسخه قبلی است، اما در جزئیات فنی، طراحی و کیفیت ساخت تفاوتهای مهمی دارد. در این مقاله به بررسی تخصصی شباهتها و تفاوتهای Joy-Con نسل اول و دوم میپردازیم.
شباهتها؛ حفظ هویت اصلی نینتندو
نینتندو تصمیم گرفته هویت کلی جویکان را حفظ کند تا کاربران احساس آشنایی و راحتی با نسل جدید داشته باشند. هر دو نسخه Joy-Con 1 و Joy-Con 2 از طراحی دوتکه، قابلیت اتصال مغناطیسی به کنسول و عملکرد مستقل در بازیهای چندنفره پشتیبانی میکنند.
همچنین هر دو کنترلر دارای ژیروسکوپ، شتابسنج و فناوری HD Rumble هستند که تجربهای تعاملی و فیزیکی در بازیها ایجاد میکنند. قابلیت NFC برای شناسایی آمیبو (Amiibo) نیز در هر دو نسل حفظ شده است، بنابراین کاربران همچنان میتوانند از فیگورهای کلکسیونی نینتندو استفاده کنند.
در بخش نرمافزاری هم شباهتها کاملاً مشخصاند. اتصال بلوتوث، پشتیبانی از تنظیمات جداگانه برای هر بازیکن و سازگاری با بازیهای قبلی باعث شده جویکانهای نسل دوم بدون نیاز به تنظیمات پیچیده، با بازیهای سوییچ 1 نیز قابل استفاده باشند.
تفاوتها؛ تکامل در طراحی و عملکرد فنی
در ظاهر، تفاوت میان دو نسل جویکان ممکن است جزئی به نظر برسد، اما وقتی از نزدیک آنها را بررسی میکنید، تغییرات قابل توجهی دیده میشود. Joy-Con نینتندو سوییچ 2 با بدنهای مات و مقاومتر طراحی شده و دکمهها بازخورد سریعتر و نرمتری دارند. همچنین جای استیکها کمی بازطراحی شده تا از فشار طولانیمدت روی انگشت شست جلوگیری شود.
یکی از مهمترین بهبودها مربوط به سیستم لرزشی جدید HD Rumble+ است که نسبت به نسخه قبلی عمق و دقت بیشتری دارد. لرزشها حالا جهتدار هستند و در بازیهایی مثل Mario Kart 9 یا Metroid Prime 4 حس طبیعیتری ایجاد میکنند.
در بخش فنی، اتصال بیسیم نیز ارتقا یافته و حالا از فناوری Bluetooth 6.0 استفاده میشود که تأخیر کمتر و پایداری بیشتری ارائه میدهد. علاوه بر آن، عمر باتری از حدود ۲۰ ساعت در جویکانهای اولیه به حدود ۲۵ ساعت در نسخه جدید افزایش یافته است.
رفع ضعفها؛ تلاش نینتندو برای بهبود دوام
یکی از بزرگترین نقاط ضعف نسل اول، مشکل معروف Joy-Con Drift بود. نینتندو در سوییچ 2 سیستم داخلی استیکها را بازطراحی کرده تا مقاومت آنها در برابر سایش افزایش یابد. هرچند بر اساس اطلاعات رسمی، جویکانهای نسل دوم از فناوری Hall Effect استفاده نمیکنند، اما از مواد مقاومتر و ساختار دقیقتری بهره میبرند تا احتمال Drift به حداقل برسد.
همچنین طراحی داخلی برای سرویس و تعمیر راحتتر تغییر کرده است. حالا میتوان استیک یا باتری را راحتتر تعویض کرد، موضوعی که برای گیمرهای حرفهای و تعمیرکاران اهمیت زیادی دارد. در مجموع، نینتندو به جای تغییر کامل ساختار، روی بهبود دوام و پایداری کنترلر تمرکز کرده است.
نتیجهگیری
جویکانهای نینتندو سوییچ 2 ادامه منطقی نسل قبل هستند — نه انقلابی، بلکه تکاملی. نینتندو با حفظ طراحی آشنا و افزودن بهبودهای فنی، سعی کرده کنترلری ارائه دهد که هم قابل اعتمادتر باشد و هم تجربه بهتری ارائه دهد.
اگرچه ظاهر جویکانها تفاوت زیادی با نسخه قبلی ندارد، اما تغییرات در جزئیات فنی، کیفیت ساخت و دوام آنها باعث شده نسل جدید یک گام بزرگ رو به جلو باشد. در واقع، Joy-Con 2 همان چیزی است که Joy-Con 1 از ابتدا باید میبود.