مقایسه نینتندو سوییچ (Nintendo Switch) و نینتندو وی (Nintendo Wii)

نینتندو در طول تاریخ کنسول‌های خانگی و دستی، بارها با نوآوری‌های خود مسیر صنعت گیمینگ را تغییر داده است. یکی از نقاط عطف این شرکت، عرضه نینتندو وی (Wii) در سال ۲۰۰۶ بود که با کنترلرهای حرکتی و سبک متفاوت بازی، میلیون‌ها کاربر جدید را وارد دنیای بازی کرد. سال‌ها بعد، نینتندو با معرفی نینتندو سوییچ (Switch) در ۲۰۱۷ توانست بار دیگر صنعت را متحول کند؛ این بار با ترکیب یک کنسول هیبریدی در قالب یک دستگاه هیبریدی. اما سوال اصلی اینجاست: کدام یک از این دو کنسول تجربه بهتری ارائه می‌دهد؟ در ادامه با بررسی طراحی، بازی‌ها و تجربه کاربری به پاسخ این سوال می‌رسیم.

طراحی و سخت‌افزار؛ نوآوری حرکتی در برابر انعطاف هیبریدی

نینتندو وی در زمان خودش انقلابی در طراحی کنترلرها به پا کرد. Wii Remote با سنسورهای حرکتی به بازیکنان اجازه می‌داد با تکان دادن دست خود حرکات شخصیت‌های بازی را کنترل کنند. همین نوآوری باعث شد خانواده‌ها و کاربرانی که هیچ وقت سراغ کنسول نرفته بودند، عاشق Wii شوند. با این حال، از نظر سخت‌افزاری Wii قدرت چندانی نداشت و در مقایسه با کنسول‌های هم‌نسل خود مثل Xbox 360 یا PS3 ضعیف‌تر بود.
در مقابل، نینتندو سوییچ با رویکردی متفاوت طراحی شد. این دستگاه یک کنسول هیبریدی است که هم به تلویزیون متصل می‌شود و هم به صورت دستی قابل حمل است. نمایشگر لمسی ۶.۲ اینچی (و در مدل OLED نمایشگر ۷ اینچی) و کنترلرهای Joy-Con که قابلیت جدا شدن دارند، تجربه‌ای متفاوت و انعطاف‌پذیرتر نسبت به Wii فراهم کرده‌اند. از نظر سخت‌افزار هم Switch توانایی اجرای بازی‌های بزرگ‌تری مثل The Witcher 3 و Skyrim را دارد که هرگز روی Wii ممکن نبود. بنابراین اگرچه Wii با نوآوری حرکتی‌اش شناخته می‌شود، اما Switch ترکیبی از قدرت و انعطاف‌پذیری را به کاربر ارائه می‌دهد.

بازی‌های انحصاری و تجربه کاربری

یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت نینتندو همیشه بازی‌های انحصاری آن بوده است. Wii عناوین ماندگاری مثل Wii Sports، Super Mario Galaxy، The Legend of Zelda: Skyward Sword و Mario Kart Wii داشت که تجربه‌ای خانوادگی و سرگرم‌کننده ارائه می‌دادند. Wii Sports به تنهایی میلیون‌ها نسخه فروخت و به یک پدیده فرهنگی تبدیل شد. با این حال، محدودیت‌های سخت‌افزاری Wii مانع شد که بازی‌های پیچیده‌تر و گرافیکی‌تر برای آن توسعه پیدا کنند.
در طرف دیگر، نینتندو سوییچ از همان ابتدا با شاهکارهایی مثل The Legend of Zelda: Breath of the Wild و Super Mario Odyssey کار خود را آغاز کرد و بعداً عناوین بزرگی مثل Animal Crossing: New Horizons، Splatoon 2 و Pokémon Sword/Shield به کتابخانه آن اضافه شدند. علاوه بر این، Switch توانست میزبان بازی‌های شخص ثالث بزرگی هم باشد که پیش‌تر برای کنسول‌های نینتندو غیرممکن بود. تجربه کاربری هم در Switch بسیار گسترده‌تر است؛ چرا که بازیکن می‌تواند هم در خانه روی تلویزیون و هم در بیرون از خانه در حالت دستی به بازی ادامه دهد. این انعطاف‌پذیری همان چیزی است که Wii هرگز نداشت.

نینتندو Wii در زمان خود فروش فوق‌العاده‌ای داشت و بیش از ۱۰۱ میلیون دستگاه در سراسر جهان فروخت. این کنسول نه تنها بازی را به خانه‌های بیشتری برد، بلکه تعریف جدیدی از گیمینگ خانوادگی ارائه کرد. اما عمر Wii کوتاه‌تر از انتظار بود، چون سخت‌افزار ضعیف و عدم پشتیبانی گسترده از بازی‌های بزرگ باعث شد به مرور زمان محبوبیتش کاهش یابد.
نینتندو سوییچ اما همچنان پس از سال‌ها یکی از پرفروش‌ترین کنسول‌های جهان است و بیش از ۱۲۵ میلیون دستگاه فروش داشته است. این کنسول به خاطر انعطاف‌پذیری و کتابخانه عظیم بازی‌هایش توانست نسل جدیدی از گیمرها را جذب کند و همچنان با معرفی مدل‌های جدید مثل Switch OLED و حالا Switch 2 مسیر موفقیتش را ادامه می‌دهد. از نظر تأثیر فرهنگی، Wii نقطه عطفی بود، اما Switch توانست آن تجربه را به مرحله بعد ببرد و هم کاربران کژوال و هم گیمرهای حرفه‌ای را جذب کند.