شباهت‌ها و تفاوت‌های نینتندو DS و 3DS؛ دو نسل، یک میراث ماندگار

نینتندو در تاریخ بازی‌های ویدئویی همیشه به‌عنوان شرکتی شناخته می‌شود که خلاقیت را بالاتر از قدرت سخت‌افزاری قرار می‌دهد. این فلسفه در دو کنسول دستی معروفش یعنی Nintendo DS و Nintendo 3DS به بهترین شکل نمایان شد.
DS در سال ۲۰۰۴ عرضه شد و با طراحی دو‌صفحه‌ای‌اش، تجربه‌ای نو به کاربران ارائه داد. چند سال بعد، نینتندو با معرفی 3DS همان فرمول موفق را با فناوری پیشرفته‌تری ادامه داد؛ این بار با امکان نمایش سه‌بعدی بدون نیاز به عینک.
در ظاهر این دو دستگاه شباهت زیادی دارند، اما پشت این شباهت‌ها، دو مسیر متفاوت در فلسفه‌ی طراحی، عملکرد و تجربه‌ی کاربری پنهان است.

طراحی و سخت‌افزار؛ از دوبعدی به سه‌بعدی

هر دو کنسول از همان طراحی دو‌صفحه‌ای معروف نینتندو استفاده می‌کردند، اما تفاوت در جزئیات است. DS ظاهری ساده‌تر و بدنه‌ای ضخیم‌تر داشت، در حالی که 3DS با فرم جمع‌وجورتر و رنگ‌های براق‌تر عرضه شد.
نمایشگر بالایی در DS تنها دوبعدی بود، اما در 3DS با استفاده از فناوری پارالاکس به صورت سه‌بعدی عمل می‌کرد و عمق واقعی به تصویر می‌داد — بدون نیاز به عینک مخصوص.

از نظر سخت‌افزاری نیز 3DS نسبت به DS جهش بزرگی داشت. پردازنده‌ی سریع‌تر، رم بیشتر و گرافیک پیشرفته‌تر باعث شده بود بازی‌ها روان‌تر اجرا شوند. در عین حال، 3DS از بازی‌های DS هم پشتیبانی می‌کرد؛ حرکتی هوشمندانه که کاربران نسل قبل را حفظ کرد.

تجربه کاربری و گیم‌پلی؛ از سادگی تا عمق

نینتندو DS به‌عنوان کنسولی طراحی شده بود که همه بتوانند با آن بازی کنند؛ از کودکان گرفته تا والدین. رابط کاربری ساده و بازی‌های متنوعی مثل Brain Age، Mario Kart DS و Nintendogs باعث شدند DS به محصولی خانوادگی و سرگرم‌کننده تبدیل شود.
در 3DS اما تجربه‌ای پخته‌تر ارائه شد. منوی رنگارنگ، امکانات ارتباطی مثل StreetPass و SpotPass، و گیم‌پلی سه‌بعدی، همه‌چیز را حرفه‌ای‌تر کردند.
بازی‌هایی چون The Legend of Zelda: Ocarina of Time 3D، Super Mario 3D Land و Fire Emblem: Awakening نشان دادند نینتندو می‌تواند حتی در قالب قابل‌حمل هم تجربه‌ای نزدیک به کنسول‌های خانگی خلق کند.
به‌طور کلی، DS نماد سادگی و خلاقیت بود، در حالی که 3DS همان فرمول را با عمق فنی و بصری بیشتر ادامه داد. یکی دل مخاطبان عادی را به دست آورد و دیگری ذهن گیمرهای جدی را.

اگرچه تولید هر دو کنسول متوقف شده، اما تأثیرشان هنوز در صنعت بازی دیده می‌شود. DS با فروش بیش از ۱۵۰ میلیون دستگاه، رکوردی تاریخی بر جای گذاشت و 3DS با فروش بیش از ۷۵ میلیون، آن موفقیت را ادامه داد.
با معرفی Nintendo Switch، مسیر نینتندو از کنسول‌های دوبعدی به دنیای هیبریدی تغییر کرد، اما ریشه‌ی این تحول در DS و 3DS نهفته است.
این دو دستگاه نشان دادند که خلاقیت در طراحی می‌تواند بیشتر از هر قدرت فنی، آینده‌ی یک برند را بسازد.

نینتندو با DS و 3DS ثابت کرد که بازی و لذت، زمانی ماندگار می‌شوند که در ساده‌ترین فرم خود، با بیشترین نوآوری همراه باشند — میراثی که هنوز هم در محصولات جدید این شرکت نفس می‌کشد.