بررسی تخصصی Joy-Con نینتندو سوییچ ۱

بررسی تخصصی Joy-Con نینتندو سوییچ ۱

بررسی تخصصی Joy-Con نینتندو سوییچ 1

کنترلرهای آبی و قرمز Joy-Con نینتندو سوییچ در حال استفاده در دستان کاربر

 

کنترلرهای Joy-Con یکی از نوآورانه‌ترین بخش‌های کنسول نینتندو سوییچ هستند. از زمان عرضه این کنسول در سال ۲۰۱۷، جویکان‌ها نه‌تنها به‌عنوان یک دسته استاندارد برای تجربه بازی‌های ویدیویی مختلف عمل کردند، بلکه به‌خاطر طراحی ماژولار و امکانات متنوع، تعریف تازه‌ای از تعامل با بازی‌های ویدیویی ارائه دادند. در این مقاله به بررسی تخصصی ویژگی‌ها، نقاط قوت و ضعف این کنترلرها می‌پردازیم.


طراحی و قابلیت‌های ماژولار

کنترلرهای Joy-Con آبی و قرمز نینتندو سوییچ کنار پایه نگهدارنده روی میز چوبی مشکی

 

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های Joy-Con، طراحی جداشونده آن‌هاست. هر کنسول سوییچ همراه با دو جویکان عرضه می‌شود که می‌توانند هم به کنسول متصل شوند و هم به‌صورت بی‌سیم استفاده شوند. این طراحی به بازیکنان اجازه می‌دهد تا کنسول را هم در حالت دستی و هم روی تلویزیون تجربه کنند.

هر جویکان به‌تنهایی قابلیت استفاده به‌عنوان یک کنترلر مستقل را دارد. این یعنی بازیکنان می‌توانند تنها با یک جفت جویکان، تجربه چندنفره محلی را آغاز کنند. همین موضوع باعث شده بازی‌هایی مثل Mario Kart 8 Deluxe یا Super Smash Bros. Ultimate حتی بدون خرید دسته اضافه، قابل بازی باشند.


ویژگی‌های فنی و نوآوری‌ها

کلوزآپ کنترلرهای Joy-Con نینتندو سوییچ به رنگ‌های آبی و قرمز در نمایی نزدیک

 

Joy-Conها از نظر فنی نیز پر از نوآوری هستند. وجود ژیروسکوپ و شتاب‌سنج امکان کنترل حرکتی دقیق را فراهم می‌کند. ویژگی HD Rumble یکی دیگر از نقاط قوت جویکان است که لرزشی واقع‌گرایانه و متناسب با موقعیت در بازی ایجاد می‌کند؛ مثلاً بازیکن می‌تواند حس کند چند تکه یخ داخل لیوان مجازی جابه‌جا می‌شوند.

همچنین دوربین مادون قرمز (IR Camera) در جویکان سمت راست قابلیت تشخیص اشکال و فاصله را دارد. این ویژگی در برخی بازی‌ها مثل 1-2-Switch به کار گرفته شده و تعاملات خلاقانه‌ای ایجاد کرده است. دکمه‌های کلاسیک به‌همراه استیک‌های آنالوگ نیز تجربه‌ای کامل از گیم‌پلی سنتی را ارائه می‌دهند.


نقاط ضعف و چالش‌ها

چهار کنترلر Joy-Con نینتندو سوییچ در رنگ‌های خاکستری، آبی و قرمز در پس‌زمینه نارنجی

 

با وجود تمام نوآوری‌ها، Joy-Conها مشکلاتی هم دارند. یکی از شناخته‌شده‌ترین مشکلات، Drift یا انحراف استیک‌هاست که در آن حتی بدون لمس کردن، کاراکتر شروع به حرکت می‌کند. این مشکل به‌قدری گسترده شد که نینتندو مجبور به ارائه خدمات تعمیر رایگان در بسیاری از کشورها شد.

عمر باتری جویکان‌ها در حدود ۲۰ ساعت است که برای بیشتر کاربران کافی است، اما در مقایسه با برخی کنترلرهای دیگر ممکن است کمتر به نظر برسد. همچنین به دلیل کوچک بودن طراحی، استفاده طولانی‌مدت برای بازیکنانی با دست‌های بزرگ‌تر کمی دشوار است.


نتیجه‌گیری

کنترلرهای Joy-Con نینتندو سوییچ متصل به دسته مخصوص برای تبدیل به گیم‌پد کلاسیک

 

Joy-Con‌ها نمادی از نوآوری نینتندو در طراحی کنسول‌های گیمینگ هستند. ترکیب قابلیت‌های ماژولار، کنترل حرکتی، HD Rumble و طراحی منحصربه‌فرد باعث شده این کنترلرها تجربه‌ای خاص و متفاوت ارائه دهند. هرچند مشکلاتی مثل Joy-Con Drift و ارگونومی محدود برای برخی کاربران نقطه ضعف محسوب می‌شود، اما در مجموع، جویکان‌ها یکی از مهم‌ترین دلایل موفقیت نینتندو سوییچ بوده‌اند.